Στη Φθιώτιδα βρίσκεται και η Αταλάντη, με την κατακόμβη του Aγίου Αθανασίου, το μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων και το μοναστήρι του Άι Γιάννη του Ροδά. Η περιοχή έχει πάρει το όνομά της από τη μυθολογική Αταλάντη, τη μόνη γυναίκα ηρωίδα, ισάξια των αρσενικών ηρώων, ώστε κάποιοι κατάλογοι αργοναυτών τη συμπεριλαμβάνουν σαν τη μόνη γυναίκα που συμμετείχε στο πλήρωμα της Αργούς. Αυτό βέβαια αμφισβητείται, όχι όμως το ότι ήταν ο ταχύτερος δρομέας των ηρώων. Ο Κεντέρης της εποχής της. Μόνο ο Μελανίων - Ιππομένης κατάφερε να την ξεπεράσει στο τρέξιμο κι' αυτό με δόλο, ρίχνοντάς της τα τρία χρυσά μήλα που του έδωσε επίτηδες η Αφροδίτη. 

Αυτή, βέβαιη για την ικανότητά της, σταματούσε να μαζέψει τα χρυσόμηλα και την πάτησε όπως ο λαγός με τη χελώνα. Έτσι έχασε και τον αγώνα και την αγνότητά της αφού σαν έπαθλο του νικητή είχε ορισθεί η ίδια ως νύφη. Αφήνοντας τους μυθολογικούς ηρωισμούς της Αταλάντης, περνάμε στους πραγματικούς ιστορικούς ηρωικούς άθλους των τριακοσίων του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, όπου βρίσκεται το άγαλμα του βασιλιά της Σπάρτης και το κενοτάφιο των πεσόντων. Εδώ οι 300 Σπαρτιάτες έπεσαν μέχρι ενός, προδομένοι από τον Εφιάλτη, πολεμώντας ενάντια σε χιλιάδες Πέρσες καθυστερώντας την κατάβαση των εχθρών προς τη νότια Ελλάδα, δίνοντας έτσι χρόνο στους υπόλοιπους Έλληνες να προετοιμασθούν καλύτερα για την αντιμετώπισή τους. Ένας άλλος ανάλογος άθλος, πιο σύγχρονης εποχής, της ελληνικής επανάστασης, έλαβε μέρος σ' αυτήν την περιοχή, στο γεφύρι της Αλαμάνας όπου έγινε η ιστορική μάχη και όπου άλλη μια χούφτα Έλληνες (περίπου 200 άτομα) έπεσαν νεκροί σκοτώνοντας τριπλάσιους εχθρούς. Εδώ συνελήφθη βαριά τραυματισμένος ο Αθανάσιος Διάκος και θανατώθηκε. Μετά την τελική αίσια έκβαση της επανάστασης του '21, όταν η χώρα μας απέκτησε την ανεξαρτησία της, η Στερεά Ελλάδα ήταν από τα πρώτα τμήματα που απελευθερώθηκαν και απετέλεσαν τον πρωταρχικό κορμό της Νέας Ελλάδας.

Οι Τούρκοι έφυγαν, άφησαν όμως το παρα-τσούκλι του ελληνικού αυτού διαμερίσματος «Ρούμελη», που σημαίνει στα τούρκικα η «χώρα των Ρωμιών» (Roum - ili).
Μας αρέσει, δεν μας αρέσει, δυστυχώς στη συνείδηση της αραβικής γλώσσας και κατ' επέκταση της τουρκικής, ο όρος «Ρουμ» δεν σημαίνει Έλληνας αλλά Ρωμαίος και με τον όρο αυτό χαρακτηριζόντουσαν οι χριστιανοί της κεντρικής Ελλάδας και ιδιαίτερα οι Έλληνες. Ο αμιγής Έλληνας προσδιορίζεται στις ίδιες αλλά και σε άλλες ασιατικές γλώσσες σαν «Γιουνάν», δηλαδή Ίωνας, ονομασία με την οποία ονομάζεται η σημερινή Ελλάδα και μας συνδέει με την αρχαία Ιωνία.
Εσείς περιδιαβείτε τη Στερεά Ελλάδα ή Ρούμελη (διαλέξτε όποια ονομασία σας ταιριάζει καλύτερα) και απολαύστε την.

< Προηγούμενο		Επόμενο >